Ta strona korzysta z ciasteczek, aby zapewnić Ci najlepszą możliwą obsługę. Informacje o ciasteczkach są przechowywane w przeglądarce i wykonują funkcje takie jak rozpoznawanie Cię po powrocie na naszą stronę internetową i pomaganie naszemu zespołowi w zrozumieniu, które sekcje witryny są dla Ciebie najbardziej interesujące i przydatne.
Góry Łużyckie (po niemiecku Lausitzer Gebirge) to pasmo górskie na północy Republiki Czeskiej, ograniczone od zachodu przez Wyżynę Děčínską i grzbiet Ještěd-Kozák od wschodu.
Główny grzbiet Gór Łużyckich – Grzbiet Łużycki – biegnie na południe od uskoku Łużyckiego od wzgórza Sprawiedliwości do Horní Sedlo. Zbudowane są z pojedynczych czertów i trachitów, rzadziej także bazaltów, połączonych wyraźnym grzbietem.
Geologicznie Góry Łużyckie zbudowane są głównie z piaskowców górnej kredy, przez które w trzeciorzędzie w wielu miejscach przedostała się gorąca magma, która zastygła w postaci skał chertowych i bazaltowych.
Najwyższym szczytem jest Luž (Lausche) – 792,9 m n.p.m. W sumie dziesięć gór przekracza 700 m n.p.m. Oprócz Lužy są to Pěnkavčí vrch – 792,0 m n.p.m., Jedlová – 774,2 m n.p.m. m., Klíč – 759,4 m n.p.m., Hvozd (Hochwald) – 749 m n.p.m., Studenec – 736,5 m n.p.m., Velký Buk – 735,5 m n.p.m., Malý Buk – 712,4 m n.p.m., Weberberg – 710,7 m n.p.m. i Bouřný – 702,5 m n.p.m.
